Sylvie Cliché

Démarche

Buiten de esthetiek en de beeldtaal, is haar werk een zoektocht naar een diepere betekenis. De thema's of onderwerpen die zij aansnijdt hebben maar één bestemming: de condition humaine. Ze toont in haar werk de dringende behoefte aan een wereld die zichzelf zou heroverwegen. Creëren is voor haar noodzakelijkerwijs een toegewijde, altruïstische en empathische daad. Het gebruik van bepaalde minerale of plantaardige materialen draagt op die manier bij tot dit bewuste doel. De verzamelde roest of hout zijn evenzovele sporen van leven, hun gestigmatiseerde vormen verwijzen naar analogie naar onze wonden die ons menselijk en uniek maken. "Ik absorbeer en spuug uit", zegt ze zelf zonder zelfgenoegzaamheid en in volledige vrijheid: haar relatie met het publiek is frontaal en ze gaat uit van een zekere provocatie. Zoals de meesten van ons zijn haar personages op zoek naar evenwicht, verwikkeld in interne gevechten. Verscheurd tussen betekenis en rede, affiliaties en vrijheden en nodigen haar werken uit tot een individueel en collectief bewustzijn.

Au-delà d’un esthétisme et d’une écriture affirmés, c’est une recherche de sens qui me guide. Les thèmes ou sujets que j’aborde n’ont qu’une seule destination : la condition humaine. Je ressens l’impérieuse nécessité d’un monde qui se repenserait. Créer est pour moi nécessairement un acte engagé, altruiste et empathique.

L’utilisation de certains matériaux minéral ou végétal contribue à mon propos : Les rouilles ou bois collectés sont autant de traces de vie, leurs formes stigmatisées renvoient par analogies à nos blessures qui nous rendent humain et uniques.

« J’absorbe et recrache », sans complaisance et en toute liberté : mon rapport au public est frontal et j’assume une certaine provocation. Comme la plupart d’entre nous, mes personnages sont en recherche d’équilibre, livrés à des combats intérieurs. Déchirés entre sens et raison, appartenances et libertés, mes œuvres invitent à une conscience individuelle et collective.