Alex Vanhee

 

Slow uit de reeks Dans Dans Dans

Een slow (ook wel slow dance, trage of in het Vlaams plakker genoemd) is een
parendans waarbij een koppel langzaam danst op de maat van de muziek. Dit wordt
meestal gedaan op nummers met een zeer traag tempo en een emotioneel, vaak
romantisch thema. Tijdens de dans bevinden de danspartners zich doorgaans dicht
bij elkaar en is er sprake van lichaamscontact.
Voor veel mensen heeft een slow tegenwoordig een emotionele gevoelswaarde
omdat het hen doet terugdenken aan hun jeugd. Slows werden vroeger gedanst in
danstenten op kermissen en op zogenaamde thés dansants. In de jaren zestig,
zeventig en tachtig was de slow voor tieners de ideale manier om in met het andere
geslacht in contact te komen. Later werden dit soort parendansen dan ook jaren
verguisd en als melig en sentimenteel ervaren. In hedendaagse, door elektronische
muziek gedomineerde dancings en fuifzalen komt het gebruik van de slow dan ook
doorgaans niet meer voor.

Twee mensen in de herfst van hun leven. Ze dansen en houden elkaar innig vast.
Concert- en portretfotograaf Alex Vanhee legde dit ontroerende beeld in barmhartig
zwart-wit vast. Het is slechts een van de vele intrigerende opnames die hij de
voorbije jaren maakte. Na meer dan 30 jaar muzikaal geweld gefotografeerd te
hebben, onderzoekt hij ook pistes naast het concertpodium. Zonder een moreel
oordeel te vellen ging hij hierbij op zoek naar de authenticiteit van deze dansen.
Het eindresultaat is een uniek tijdsdocument dat niet gespeend blijft van nostalgie,
tristesse en trots. De dansers figureren als mensen van vlees en bloed. Vanhee heeft
een bijzonder oog voor het capteren van hun sprekende blikken en
lichaamshoudingen die niet zelden getuigen van weemoed en ontroering. In
combinatie met de karakteristieken van het decor weet de fotograaf een originele
sfeer te creëren. De slow herinnert aan kalverliefdes uit de jaren zestig en zeventig.
Tedere omhelzingen, starende blikken, en close-ups van handen kan de
toeschouwer lezen als uitingen van genot, maar misschien ook net van eenzaamheid
en breekbaarheid.

 

Les Slows de la série Dans Dans Dans

Le couple danse lentement au rythme de la musique. On bouge sur un tempo très lent et une émotion chaleureuse, souvent thème romantique. Les partenaires de danse, généralement (très) proches, vivent ce contact corporel.

Pour beaucoup de gens de nos jours, un slow a une valeur émotionnelle car cela leur rappelle leur enfance. Les slows étaient autrefois dansés tentes de danse dans les foires et dans les soi-disant thés dansants. Dans les années soixante, années 70 et 80, le slow pour ados était le moyen idéal de draguer, d'être en contact. Plus tard, ce genre de danses de couple est devenu des années décrié et perçu comme ringard et sentimental.

Maintenant, par électronique les salles de danse et les salles de fête dominées par la musique en viennent à utiliser le slow donc généralement plus. Deux personnes à l'automne de leur vie. Ils dansent et se tiennent fermement.

Le photographe de concerts et de portraits Alex Vanhee a mis cette image en mouvement dans la compassion fixe noir et blanc. Ce n'est qu'un des nombreux clichés intrigants qu'il a réalisés faites ces dernières années. Après plus de 30 ans de violence musicale photographiée en ont, il explore également les possibilités au-delà de la scène du concert. Sans moral pour porter un jugement, il partit à la recherche de l'authenticité de ces danses. Le résultat final est un document temporel unique qui n'est pas dépourvu de nostalgie, tristesse et fierté. Les danseurs apparaissent comme des personnes de chair et de sang. Vanhee a un œil spécial pour capturer leurs regards expressifs et des postures qui témoignent souvent de la mélancolie et de l'émotion.

Dans combinaison avec les caractéristiques du décor, le photographe connaît un original pour créer une ambiance. Le slow rappelle l'amour des touches des années soixante et soixante-dix. Des câlins tendres, des regards et des gros plans de mains peuvent aider spectateur comme expressions de plaisir, mais peut-être aussi de solitude et la fragilité.