Lucy Wood

 

Lucy Wood maakt van kunst: engagement en revolte. Legt de vinger op de wondes van de tijd. Als kunstenaar reist ze de wereld rond en legt prangende beelden vast die ze ook uitwerkt in installaties, grafiek, fotografie, sculpturen, en videowerk. Haar werk grijpt naar de keel, zonder meer, omdat ze net het menselijke en het ‘on’menselijke in beeld brengt.
Met twee video’s laat ze de toeschouwer het leven in en rond een Jordanisch vluchtelingenkamp beleven. De toeschouwer is getuige van een stuk realiteit dat onversneden blijft kleven. De hitte, de armoede, het gebrek aan een stukje leven wordt in beeld gebracht vanuit een eenvoudig perspectief. Een ezel, draagdier bij uitstek, is de drager van de camera. Hij zegt niets, registreert enkel maar en legt de gevoelige beelden vast. De rest zijn ongemonteerde beelden van mensen die getuigen, hun verhaal doen, zonder te acteren. de kunstenaar registreert en laat de beelden op de toeschouwer los.
De film is gedraaid in Al Zaatari een vluchtelingenkamp in Jordanië, en speelt in op de relatie tussen klimaatverandering en immigratie.Lucy Wood filmde individuele Syrische boeren die leefden in dit kamp en hoe deze mensen het slachtoffer zijn van de droogte en het meer en meer onvruchtbaar worden van hun land.
Het werk van Lucy Wood confronteert ons met wat de mens aanricht in deze wereld, zonder te willen moraliseren stelt ze hedendaagse problemen aan de kaak. De vlucht, het verlies van een eigenheid, de hopeloosheid en de uitzichtloosheid van zowel kinderen als volwassenen. Kunst mag ons ook eens wijzen op wat de mens aanricht binnen deze wereld.
Lucy Wood exposeerde al wereldwijd.

 

Lucy Wood fait de l'art : engagement et révolte. Met le doigt sur les blessures du temps. En tant qu'artiste, elle parcourt le monde et capture des images poignantes qu'elle élabore également dans des installations, des graphiques, des photographies, des sculptures et des travaux vidéo. Son travail vous prend à la gorge, sans aucun doute, car elle met en scène l'humain et l'in'humain. Avec deux vidéos, elle permet au spectateur de découvrir la vie dans et autour d'un camp de réfugiés jordanien. Le spectateur est témoin d'un morceau de réalité qui reste intact. La chaleur, la pauvreté, le manque d'un bout de vie sont dépeints d'un point de vue simple. Un âne, animal porteur par excellence, est le porteur de l'appareil photo. Il ne dit rien, se contente d'enregistrer et de capturer les images sensibles. Le reste, ce sont des images inédites de personnes qui témoignent, racontent leur histoire, sans agir. l'artiste enregistre et libère les images sur le spectateur. Le film a été tourné à Al Zaatari, un camp de réfugiés en Jordanie, et joue sur la relation entre le changement climatique et l'immigration. Lucy Wood a filmé des agriculteurs syriens individuels vivant dans ce camp et comment ces personnes sont victimes de la sécheresse et de la stérilité croissante leur pays. Le travail de Lucy Wood nous confronte à ce que l'homme fait dans ce monde, sans vouloir moraliser, elle expose des problèmes contemporains. La fuite, la perte d'une individualité, le désespoir et le désespoir des enfants comme des adultes. L'art devrait aussi nous indiquer ce que l'homme fait dans ce monde. Lucy Wood a déjà exposé dans le monde entier.

 

www.lucywood.net